Waarom is stoeien zo belangrijk?

Je hoort het vaker, jongens mogen geen jongens meer zijn. Maar wat wordt er dan eigenlijk bedoeld? Vaak wordt er dan gedoeld op het stoeien wat juist jongens vaak doen. Maar er zijn ook genoeg meiden die van een goede stoeipartij houden.

Kinderen die vaak fysiek contact zoeken met leeftijdgenootjes, vallen gemakkelijk op. Ravottend dagen ze uit en proberen ze hun grenzen te verkennen en te verleggen. Steeds meer kinderen weten niet of nauwelijks met deze druktemakers om te gaan.

Logisch….., want veel spelletjes zijn zonder fysiek contact.

Jammer…., want stoeien zit in de aard van het beestje.

Stoeien is een spel en een uitlaatklep waarmee veel motorische vaardigheden worden geoefend en het biedt veel sociale en pedagogische handvatten.

Wist je trouwens dat “Kiekeboe” spelen al de allereerste vorm van stoeien is?
Elkaar volgen met de ogen en verrassend uit een andere hoek opduiken met een wederzijdse lach als gevolg.
Maar er zijn meer spelletjes waarin stoei-elementen zitten in spelletjes. Tikspelen zijn de eerste spelletjes met een kort moment van lijfelijk contact: de meest kenmerkende eigenschap van stoeien.

Hoe meer plezier een kind aan deze spelvormen beleeft, hoe beter het doorgaans op stoeipartijtjes zal reageren met meer en langer lijfelijk contact.

Natuurlijk is een veilige locatie een vereiste om een stoeipartijtje niet te hoeven onderbreken.
Een stoeipartijtje ontstaat in de meeste gevallen spontaan, maar vaak op een plek waar dit niet zo heel handig is. Denk maar eens aan mogelijke gevaren zoals muren, hoekige obstakels en glas in de buurt. Dan is het slim om op een veiligere plaats verder te stoeien.

Hoe kun je nu het best kinderen laten stoeien?
Jonge kinderen maken meestal uit zichzelf geen afspraken over waar en hoe ze gaan stoeien. Zij gaan zo op in het spel, dat zij meestal niet vooraf regels afspreken. Toch is dat wel iets wat je eigenlijk zou moeten doen. Dat kun je al op een heel tactische wijze doen door op een positieve wijze het spel positief te veranderen door bijvoorbeeld iets te zeggen als: “Dat is lang geleden! Ik denk dat ik maar even met jullie meedoe… Wat spreken we af, wat zijn jullie stoeiregels?”

Je kunt een stoeipartijtje dan beter bij sturen en om samen met de kinderen enkele belangrijke stoeiregels te bedenken. Zo krijg ook meteen in beeld of het louter om het stoeien zelf of om het verleggen van grenzen. In het eerste geval zullen kinderen het meedoen van een volwassene meestal toejuichen. In het laatste geval zal vooral het kind dat ‘in de aanval is’ minder enthousiast zijn. Het kind dat wordt ‘aangevallen’ zal blij zijn met de kans op hulp.

Goede afspraken maken en het stellen van duidelijke regels is dus belangrijk.
Het is handig om die spelregels samen met de kinderen te bedenken en te bewaken. Je bedenkt de spelregels immers om gevaar te beperken. Al spelend zullen de kinderen leren dat regels en afspraken middelen zijn om een leuke manier te kunnen stoeien.

Een paar voorbeelden van afspraken en spelregels:

• Pijn is niet fijn. Alles wat pijn kan doen is verboden. Dat is makkelijk te onthouden. Laat de kinderen daar vooral zelf over nadenken.
• Stop is stop. Diegene die, om wat voor een reden dan ook, met stoeien wil stoppen, moet dat ook direct kunnen doen. Dit kan bijvoorbeeld door duidelijk ‘stop!’ te zeggen. Zo kan je dus de ‘noodknop’ indrukken en je bent hiervoor niet overgeleverd aan de interpretatie van de ander.
• Handen en voeten mogen nooit bij de ander in het gezicht komen.
• Je mag nooit een hoofd van een ander omklemmen of vasthouden.

En wat voor ouder ben jij?
Ben jij een ouder die eigenlijk helemaal niet van stoeien en wild gedrag houdt of doe jij juist mee?
Wanneer je bovenstaande informatie leest over stoeien, is je mening dat hetzelfde gebleven of juist veranderd?